We leven in een tijd waarin maatschappelijke problemen verregaand worden geïndividualiseerd. Dit speelt bijvoorbeeld bij wonen, zorg, armoede en gezondheid. Op het moment dat iemand moeite heeft met huisvesting wordt dit gezien als zijn probleem, vaak ook door die persoon zelf.
Samen met misschien familie, vrienden en wellicht een hulpverlener wordt een oplossing gezocht. Schaamte speelt hierbij een grote rol. Doordat het probleem wordt gezien als een persoonlijk falen, blijft het een zaak van het individu en zijn kleine kring. Dit zorgt ervoor dat het probleem klein wordt gemaakt.
Die problemen zijn echter maatschappelijke problemen. Problemen waarbij we als samenleving de taak hebben om deze gezamenlijk op te lossen. Samen zorgen dat iedereen een dak boven zijn hoofd heeft, dat iedereen elke dag kan eten en dat iedereen in een gezonde leefomgeving woont.
Dit is allemaal vastgelegd in verdragen en conventies. Tussen de eerder omschreven individualisatie en de hierboven genoemde collectieve afspraken gaat het vaak mis. In de praktijk blijkt dat veel mensen geen huis hebben, niet de zorg ontvangen die ze nodig hebben en dat buurten, gemeenschappen dus, door nieuwbouwplannen uit elkaar gerukt worden. Dan is het nodig dat deze getroffen gemeenschappen zich organiseren om deze belangen te verdedigen.
Daarom heeft LSA Bewoners de opdracht tot deze verkenning gegeven. LSA heeft altijd naast de bewoners van buurten gestaan en geïnvesteerd in het vormen van gemeenschappen. Community organising is een logische volgende stap.
Aan de hand van praktijkvoorbeelden en theorie, wordt een direct bruikbaar stappenplan geschetst om de buurt weer van de buurt te maken en hoe overheden zich zouden kunnen verhouden tot deze actieve buurten.
Lees meer in: LSA_verkenning_community_organising.pdf
Bron tekst, bestand en foto's: LSA
